We willen hier het levensverhaal van Gerard Debaets niet herschrijven (dat hoort in een mooie uitgave) maar wel een aantal aspecten aanhalen die inspireren. Het is een doorleefd en oervlaams verhaal.
Hij en zijn vier broers fietsten
Leefden in het interbellum, de beginjaren van de Ronde van Vlaanderen en de wielersport.
Hun moeder hield café aan de Menenpoort.
Vlakbij was een velodroom waar de broers ook fietsten, naast fietsfabriek La Couronne.
Hij won als eerste tweemaal de Ronde van Vlaanderen.
De tweede maal nadat hij de avond voordien gearriveerd was uit Amerika.
Won ook Parijs-Brussel en werd Belgisch kampioen.
Werd bezongen door marktzangers van die tijd.
Hij had op het toppunt van zijn loopbaan een conflict met de BWB (Belgische Wielerbond) over een onrechtvaardige sanctie.
Hij zwoer nooit nog een wegwedstrijd te rijden en hield zich daar koppig aan.
Hij week uit naar Amerika waar hij een populaire en succesvolle zesdaagserenner werd en maan liefst 17 zesdaagsen won.
Werd Amerikaans staatsburger en diende in de Tweede Wereldoorlog als onderofficier in het Amerikaans Leger
Voor onze Stoot van Heule i.v.m. de velodroom verzamelden we enkele citaten:
“Gerard paste wonderwel in het vedettebeeld. Winnen als triomfator en verliezen op z’n Amerikaans. Spektakel op de piste, show en suspense. Kortom, alles waar een verwend publiek op aasde.” dixit Sportaproost Lahousse.
“Een topkampioen op weg en piste, een virtuoos in zesdaagsen, acrobaat en clown op de koop toe. Volbloedvechter, een reuzenklepper” zei Georges Matthijs ooit.
“Hij werd de publiekslieveling, ook door zijn onvoorstelbaar groot aantal overwinningen” volgens zijn zoon Michel Pierre Debaets.